Zondag 28 September
Blog in English
Hello from London! How exciting to be able to write that, finally! I’m writing to you from my lovely little attic room, sitting on my lovely little couch. It’s a dreary Sunday afternoon and I’m slowly (mentally) preparing myself for tomorrow morning at the V&A. I still need to lay out my outfit for the morning (I was thinking one of my gilets with my comfortable business pants).
Today I went out to get a yoga mat and some of the chunkier electrical bits I couldn’t bring in my suitcase. Of course, I also hopped into Lidl for my yoghurt and ricotta, since I’ve already emptied my first pot of yoghurt. (Also, on a side note, mini/baby mais is so good?! And so easy to make?! Why have I not eaten this more in Dordrecht?!)
My landlord and housemate is wonderfully kind and welcoming, which I’m so grateful for. Her two sons and the other tenant are also very kind. And there’s a cat! Her name is Bluebell and she’s amazing. She seeks me out whenever I’m downstairs. Apparently she’s usually shy, but she came up to me within ten minutes of arriving. That’s a win in my book. I love having a cat to pet now and then, and even more just to have around in my vicinity.
It’s striking how much stuff you actually need to live comfortably. Definitely more than fits into two suitcases and a backpack! After a few trips to shops and grocery stores I feel like I’m slowly getting there. There are still bits and bobs I need to find, but I do feel like I’m settling in.
London is even more expensive than I expected. Prices are high, and then the pound is expensive too for someone from Europe, using the Euro. No fun at all. I won’t let it stop me from going to theatre shows and other cultural things though. I already booked my first theatre show at the National Theatre in October. I think it’s about death? Some kind of existentialism. Sounded like my cup of tea. Ballet, opera and the West End are also on the list.
The first 48 hours here have been filled with an unusual number of naps. A couple of times I’ve settled into the corner of the couch and just zonked out. Which would be fine if I didn’t wake up feeling like a wet towel. I guess I was actually more tired from the trip than I realised. Dragging along two heavy suitcases and a backpack wasn’t exactly easy.
And now tomorrow is my induction day at the V&A. I need to go by the security office at 10 and the induction starts at 10:30. I’ll meet some of the other placement MA and PhD students, which is both nerve wracking and exciting. I hope I can strike up a conversation with someone, and I need to remind myself to be sociable and actually use my facial expressions (lol). On Tuesday I’ll meet the DAS team, so it’s two big days ahead. I know I’ll be fine (probably) but I’m still very nervous.
The kind and supportive messages I’ve received over the past days have really been the biggest support. I feel so loved. I can’t believe so many people thought of me and sent messages to wish me good luck. I’m really grateful to have so many wonderful people in my life.
I hope everything is good with you too. And hopefully your skies are bluer than mine are right now!
Kind hugs and kisses,
Isabelle
Hallo vanuit Londen!
Wat bijzonder om dat eindelijk eens te kunnen schrijven! Ik zit in mijn fijne kleine zolderkamertje, op mijn gezellige bankje. Het is een grijze zondagmiddag en ik ben me langzaam (mentaal) aan het voorbereiden op morgenochtend bij het V&A. Ik moet nog steeds mijn outfit klaarleggen (ik dacht aan een van mijn gilets met mijn comfortabele zakelijke broek).
Vandaag ben ik eropuit gegaan om een yogamat te kopen en wat grotere elektrische spullen die niet meer in mijn koffer pasten. Natuurlijk ben ik ook even langs de Lidl gegaan voor mijn yoghurt en ricotta, want mijn eerste lege pot yoghurt is al een feit. (En trouwens, mini/baby mais is zó lekker?! En zó makkelijk te maken?! Waarom heb ik dit in Dordrecht nooit vaker gegeten?!)
Mijn huisbaas en huisgenoot is ontzettend vriendelijk en gastvrij, waar ik heel dankbaar voor ben. Haar twee zoons en de andere huurder zijn ook erg aardig. En er is een kat! Ze heet Bluebell en ze is geweldig. Ze zoekt me steeds op als ik beneden ben. Blijkbaar is ze normaal gesproken wat verlegen, maar binnen tien minuten na mijn aankomst kwam ze al naar me toe. A win in my book! Ik vind het heerlijk om af en toe een kat te aaien, maar nog meer om er gewoon eentje in de buurt te hebben.
Het valt me weer op hoeveel spullen je eigenlijk nodig hebt om een beetje comfortabel te kunnen leven. Zeker meer dan er in twee koffers en een rugzak past. Na een paar keer heen en weer naar winkels en supermarkten begin ik het gevoel te krijgen dat ik een beetje op orde ben. Er zijn nog steeds wat kleine dingen die ik moet vinden, maar ik begin me nu wel te settelen.
Londen is trouwens nóg duurder dan ik had verwacht. De prijzen zijn hoog en dan is de pond voor iemand met euro’s ook nog eens prijzig. Niet leuk! Maar ik laat me er niet door tegenhouden om naar het theater en andere culturele dingen te gaan. Ik heb mijn eerste voorstelling in het National Theatre in oktober al geboekt. Ik geloof dat het over de dood gaat? Iets van existentiële thematiek. Klinkt precies als mijn ding. Ballet, opera en de West End staan natuurlijk ook nog op mijn lijst.
De eerste 48 uur hier bestonden opvallend genoeg uit een heleboel dutjes. Een paar keer ben ik in de hoek van mijn bank beland en gewoon in slaap gevallen. Dat zou niet zo erg zijn, als ik me daarna niet voelde als een natte dweil. Blijkbaar was ik toch vermoeider van de reis dan ik dacht. Twee zware koffers en een rugzak meeslepen was ook niet bepaald gemakkelijk!!
En nu is morgen mijn ‘Induction Day’ bij het V&A. Ik moet om 10 uur langs het security office en de introductie begint om 10:30. Dan ontmoet ik ook wat van de andere MA- en PhD-studenten die hier zijn. Spannend en ook wel eng. Ik hoop dat ik met iemand een gesprek kan aanknopen, en ik moet mezelf eraan herinneren om sociaal te zijn en ook echt mijn gezichtsuitdrukkingen te gebruiken (lol). Dinsdag ontmoet ik het DAS-team, dus het worden twee spannende dagen achter elkaar. Ik weet dat het wel goed zal komen (waarschijnlijk), maar ik ben toch erg zenuwachtig.
De ontzettend lieve berichtjes die ik de afgelopen dagen heb gekregen hebben echt het meest voor me betekend. Ik voel me zo geliefd!! Ik kan haast niet geloven dat zoveel mensen aan me hebben gedacht en me succes hebben gewenst. Ik ben heel dankbaar dat ik zulke fijne mensen om me heen heb.
Ik hoop dat bij jou ook alles goed gaat. En hopelijk is de lucht bij jou wat blauwer dan hier!
Lieve knuffels en kussen,
Isabelle
Studio Vogel 
Leave a comment